Julia-P Es pas de tot repaus la vida de Calandrina en annada APRENE 1, o cal plan dire ! Emai tot aquò foguèsse previst dins mon cap e planificat en familha, entre las setmanas de formacion fòrça cargadas en centre, los tres moduls en classa dins cada cicle, los estagis lenga e cultura, los remplaçaments, las formacions a distància e un fum d’autras causas encara per completar lo programa, ai de còps la sensacion de viure «lo jorn sens fin», o puslèu l’annada sens fin. Sabètz coma lo filme, levat qu’aquí a Besièrs, i a pas cap de marmòta !
Ara que l’annada se tira, que la prima s’installa enfin, que lo solelh gausa puntar son nas, que los aucelons cantan e que la vinha torna a la vida, sosqui e m’autorizi de préner un momenton per agachar dins lo retrovisor del temps d’aquela annada fòla.
Me soveni del moment que dintrèri pel primièr còp en classa a l’escasença de l’estagi d’abaudiment a la fin de setembre. Èri tota trantalhanta amb lo sentit fòrt d’èsser pas pro armada per èsser aquí. Ieu qu’ai besonh de securitat, aviái l’impression d’èsser un pauc coma escampada dins l’arena. Pr’aquò ma primièra setmana de remplaçament d’octobre se passèt fòrça plan. Tot aquò foguèsse pas estat possible sens la paissèla acompanhaira que faguèt tot çò que calguèt e mai encara, perque posquèsse prene ma plaça. Me daissèt descobrir de per ieu, palpejar e experimentar en fisança per fin de me permetre d’apréner de faire classa segon mon biais.
Aquelas setmanas de remplaçament que ritman l’annada son pas encara acabadas, mas çò que pòdi dire es que las que son ja complidas foguèron totas un pur bonur de me trobar un pauc coma dins «ma classa». Tot aquò mercé tanben a las aisinas vistas al centre de formacion que prenguèron tot lor sens : crear un quasèrn de bòrd, programar sas setmanas, fargar de fichas menairas, dobrir un quasèrn caminaire, apréner a pausar sa votz, se plaçar dins l’espaci classa, se metre a l’escota de sa classa, cantar, contar e mantuna autra causa encara coma las famosas sesilhas de pedagogia institucionala.
En parallèl d’aquestas experiéncias venguèt lèu lo temps dels moduls que la tòca n’es de viure e observar una classa e son o sa regent(a) per fin d’i trapar d’aisinas que me faràn mestièr per l’avenidor. Aquela mesa en situacion al dintre d’escòlas Calandretas foguèt ric en aprendissatge. Per mon primièr modul, mercegi l’ajuda preciosa del paissèl que me daissèt sul pic una plaça bèla dins sa classa de GS/CP. Malgrat lo fach que la covid s’invitèt dins mon percors, aguèri l’astre de rencontrar per mon modul 2 un baile fòrça present, que prenguèt lo temps de respondre a la molonada de mas questions. Me permetèt de descobrir un fonccionament de classa CE1/CE2 que m’estrambordèt completament. Aquí prenguèri consciéncia vertadièrament que la classa P.I. es una classa que vira, amb d’enfants completament dins la cooperacion e l’ajuda, e qu’es possible de daissar evoluir cadun a son ritme dins un encastre favorable. A l’ora que soi a escriure aquel article, veni d’acabar mon modul 3 amb de TPS/PS/MS. Aguèri la jòia d’aver una baila benvolenta e pausada que s’esforcèt de me far descobrir çò qu’es de faire escòla amb de « pichonets ». En mai d’aquò m’ajudèt sens trantalhar per mon camin cap a la lenga.
Tant de causas se passèron dempuèi setembre, qu’agachar en arrièr me far virar lo cap.
Sèm a la fin del mes d’abril, lo camin es pas acabat mas me sentissi a l’aise per faire classa mercé al fum de causas observadas, viscudas e testadas en çò de la paissèla acompanhaira, lo paissèl, e la e lo baile. De regents d’experiéncias amb de biaisses de menar lor classa diferents, que me permetèron a mon torn de préner ma plaça dins la classa e que m’ajudèron totes a faire mon camin per fin de me permetre de venir regenta.
Aquí, s’endralhar en APRENE 1 o aviatz plan comprés demanda una bona dòsi d’energia, qualques sacrificis, mas me cal creire : tot aquò a de sens e val vertadièrament lo còp.
E cric e crac lo camin es plan endralhat !
Julia Pastor e la còla
