Sortir de la classa

La setmana passada, pel segond modul, aguèri l’escasença de sortir de la classa amb una classa de mairala. Concèpte que n’ausissi parlar de temps en quora dempuèi la debuta de l’annada, anavi enfin descubrir çò qu’èra… L’escòla se trapa a Salèlas del Bòsc, qu’es un vilatjòt, çò que favoriza la proximitat dels arbres, dels aucèls, de l’èrba, de la tèrra, de la natura qué ! Nos aprestèrem doncas aprèp lo trabalh de la matinada per anar al pargue. A pena sortits, un mainatge interpèla la regenta : «maîkresse ! De qu’es la causa que vira sul teulat de l’ostal ?», e d’aquí una discutida s’engatja. La regenta balha pas la responsa, mas un dròlle plan entresenhat per son paire la pòt porgir. Mai luènh, es un arbre que questiona, estranhament cubèrt d’èura, que, vai saupre, es benlèu lo meteis sul quin Tarzan s’eslança ! Qualques passes aprèp, una veitura dins un estat dels marrits ne tormenta mai d’un : benlèu qu’aguèt un accident ? D’autres se vòlon mai rassegurants : «non, es vièlha, es normal»… E aital tot lo long del caminòt que nos mena a la nòstra destinacion. Comenci d’entreveire çò que pòt significar «sortir de la classa» : un mond qu’aviái doblidat se tòrna dubrir demercé a l’observacion e a la curiositat dels que lo descubrisson. Es quasi una leiçon bodista que preni per de mainatges de 3 ans : çò important es pas la destinacion, mas lo viatge per i pervenir…

Marlena Longelin e la còla