Lea-PU 
A mon país d’adopcion…
Nasquèri dins lo país de las vinhas, de la mediterranèa, e, totjorn me diguèron l’endrech que ne sortissi. Mas es en Avairon qu’òm m’abeliguèt, la vida causiguèt per ieu tot simplament.
Avairon compta mai de fedas que d’estatjants sus son territòri, es un fach. Las personas que vivon en defòra pensan sovent que sèm encara en esclòps. Poiriái far una dissertacion per copar aqueles estereotips mas m’agrada melhor me concentrar sul positiu. Mon país verd, de camps fins a l’asuèlh, lo païsatge avaironenc vos esclairarà d’una calor umana fòrça rara.
Per una passejada dins lo país de mon enfància vos propausi tres luòcs incontornables en Avairon ( mai que mai pel sud Avairon).
Primièr : las magnificas baumas de Ròcafòrt son cargadas d’istòria e son emblematicas. Ne podètz profechar per faire lo circuit de las escalas, pren una brava tantossada mas la vista amont es incredibla.
Segond : Lo viaducte de Milhau de segur pel costat toristic mas subretot ne profechar per passar dins las gòrjas de Tarn (es obligatòri), aiga blava, canoe e zerò ret !
Tresen : Vos aconselhi un (gròs) destorn per anar sus Aubrac, païsatges magnifics, randonadas, e aligòt a tombar pel sòl.
Aquí per ma santa trinitat dels luòcs famoses avaironencs.
Pel bonus de fin vos propausi ma recèpta per crear Avairon :
Cal faire un polit mescladís de fèstas, de freg, de moscas, una culhièra de ròcafòrt e per fin una briga d’imprevisible.
Mas mèfi ! cal tot mesclar a proporcions egalas per aver lo gost perfièch*.
*de notar que marcha melhor amb un avaironenc de son costat.
Leà Puel e le còla.
Mercé pel ton umoristic !
E visca l’Aveiron !