L’abòr

Seteme que’s moreish, tot doç. L’abòr qu’arriba.
L’aurei en holejat que vien atorejar
La casa qui s’adrom déjà
Au leugèr chuchurei de la higuèra ombriva.

Lo milhòc que saureja; l’arrasim vriulet
Madurat per lo so, pesuc, qu’aten la vrenha;
E l’irongleta que ns’ensenha
Que lo temps ei vengut
De baishar capa u hred.

Los mainats qu’an reprès lo camin de l’escòla;
Lo matin, a l’arròs, que passan per gropòts,
Lo sac a la man, seriosòts,
Com auserons dreçats qui van tà la caujòla.

Seteme que’s moreish, tot dòç. L’abòr qu’arriba.
L’aurei en hastigant que vien atorejar
Lo men còr qui s’adrom dejà
Hens lo silenci de ma soledat pesiva.

Joan Loís Baradat